ปัจฉิมราพณาสูร Tragedy of Ravana
ศาสตราจารย์กิตติคุณ ดร.สรพลวิรุฬห์รักษ์ ราชบัณฑิต สาขาวิชานาฏกรรม
สร้างสรรค์แนวคิด ประพันธ์บท ออกแบบฉากและแสง ออกแบบการแต่งกาย ออกแบบการแสดง แสดงครั้งแรกแบบลำลองในงานเกษียณอายู
๑๘ กันยายน ๒๕๔๗ โรงแรม ปทุมวันปริ้นเซส แสดงเปิดงานการประชุมนานาชาติ Our Root-Right Now ที่คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
๑๙ มกราคม๒๕๕๖
The
Tragedy of Ravana
Created
by Professor Emeritus Surapone Virulrak, Ph. D,
Fellow of the Royal Institute of Thailand.
The following literal English translation attempts to understand the
text in relation to the dance postures and movements. First performance was
initiated at the Retirement Party for Professor Surapone Virulrak at Ptumwan
Princess Hotel Ma Boon Krong and the Full production was staged for the opening
ceremony of the International Conference on OUR ROOT-RIGHT NOW at the Faculty
of Arts, Chulalongkorn University, Bamgkok, Thailand on 19th January
2013.
......................................................................................................................
๑ เมื่อนั้น ราพณาสูรยักษา
สืบสันตติวงศ์องค์พรหมา ครองกรุงลงกาธานี๒ เรืองฤทธิ์เดชาขจรจบ ไตรภพมานบนอบบทศรี
อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ อัญชลี หามีผู้ใดกล้ามารอนราญ
๓ บัดนี้มีสองมนุษย์กับวานร มาล้อมพระนครอยู่สลอน
ธ ใช้ญาติวงศ์ไปต่อกร ก็ม้วยมรณ์แทบสิ้นพงศ์พันธ์
๔ จำกูต้องออกมาสับประยุทธ์ ประหารสองมนุษย์ให้อาสัญ
ว่าพลางทางร่ายเวทลงยันต์ ป้องกันฤทธิ์เทพศาสตรา
2 With great power The three worlds come to pay homage
Even Indra, Brahma, Yama and demons Do not dare to challenge him
3 Now two men and monkeys Are surrounding the capital
His relatives were sent to fight But no one survived.
4 “Now it is the time for me to fight To destroy the two men
I chant the Vedas and mantras To guard me from their sacred weapons.”
......................................................................................................................
๖ ครั้นสะอึกทัพเข้าประชิด เพ่งพิศเห็นหนุมานบนไศล
เย้ยย่องชูกล่องดวงใจ ที่ตนถอดฝากไว้กับอาจารย์
๗ ให้ตกใจแทบสิ้นสมฤดี ดั่งมีพระกาลมาประหาร
ครั้นได้สติดำริก้องในดวงมาน จะแก้การณ์มิให้ม้วยมรณ์
๘ จำเราต้องร่วมปรึกษา ในบรรดาทศเศียรอดิศร
ช่วยกันคิดอ่านราญรอน ให้ดัสกรสูญสิ้นซึ่งวิญญา
6. But as he approached Rama’s troupes He saw Hanuman on a hill
Mocking him and holding the "Heart Box" Which keeps the heart left with his guru
7. He was frightened and shocked Like being slain by the god of death
As he returned to consciousness He pondered how to end his death sentence
8. So Ravana consulted with All of ten of his heads
To decide on a plan to go fight And bring his enemies to their death.
......................................................................................................................
๙ เมื่อนั้น ปฐมพักตร์ยักษา
ใคร่ครวญถึงเหตุแห่งยุทธนา จึงมีวาจาไปพลัน๑๐ ว่าตัวเราเป็นผู้ก่อไฟ ดัวยไปลักสีดามาสวนขวัญ
สามีเขาจึงตามมาโรมรัน เรานั้นเอาไฟมาผลาญวงศ์
9. Then The First Head
Recalled the cause of the war And immediately recounted how
10. We created the fire By abducting Sida to our garden
And since her husband came to fight We brought the fire to destroy our clans
......................................................................................................................
๑๑ ทุติยมพักตร์ได้ฟังก็โกรธา ดูดู๋วาจาช่างไหลหลง
อันสีดานารีเป็นเอกอนงค์ ควรคู่แต่องค์เจ้าลงกา๑๒ จะกลัวไปใยไอ้สองมนุษย์ ปัญญามันสุดแค่ลิงป่า
กูจะล้างให้สิ้นในพริบตา อย่าได้กังวลลนลาน
11. The Second Head angrily listened Your words are crazy
Since Sida is the most singular woman he is the only match for the King of Longka
12. Why are we afraid of those two men Whose brains are those of wild monkeys
We will wipe them out in a blink of an eye Don’t lose your head over this
......................................................................................................................
๑๔ ชึ่งจะออกไปรบรอต่อยุุทธ เกรงจะสิ้นสุดพงศ์ยักษา
ควรหาเล่ห์กลมนต์มายา ทำลายรามาให้บรรลัย
13. The Third Head said don’t be too smug Those human shave brave hearts
They’ve got arrows from high gods Which are powerful sacred weapons
14. By fighting with them We may lose our dynasty
We should use all our tricks and spells To destroy Rama
....................................................................................................................
๑๕ จตุรมพักตร์จึ่งสวนความไปพลัน เรื่องใช้มายานั้นหาชอบไม่
เรานั้นเป็นชาติอาชาไนย ไฉนจึงคิดอย่างอิสตรี
๑๖ เรามีสิบเศียรยี่สิบกร จะไปราญรอนด้วยศักดิ์ศรี
ให้รามลักษมณ์ตักษัยในทันที ใช้มายาสตรีมันน่าชัง
15. The Fourth Head objected: Using tricks and spells are unacceptable We are brave warriors Why think like a woman
16. With ten heads and twenty arms We should fight our enemy with dignity
Rama
and Lakshman will be defeated Using
womanly tricks is detestable
......................................................................................................................
๑๗ ปัญจมพักตร์คิดคะนึงจึงกล่าวทัก ว่าเราลักเมียเขามากักขัง
ใช้มายาสตรีมันน่าชัง ใช้กำลังบุรุษยิ่งน่าอาย๑๘ ทางที่ดีควรส่งนางคืนไป ลงกาจะได้คืนสุขก่อนสลาย
ชื่อเสียงเกริกเกียรติก้องกำจาย ราพณ์ร้ายจะกลายเป็นผู้ดี
17. The Fifth Head pondered and warned That we abducted his wife
Using womanly wiles is detestable And using macho power is shameful
18.The best way is to just send her back So Longka will return to peace not ruin
Our name will be glorified The villainous Ravana will be honored
......................................................................................................................
๑๙ ฉกมพักตร์หัวร่อเยาะหยัน นี่หรือปัญจมพักตร์ผู้เรืองศรี
เขาร่ำลือว่าท่านนั้นปัญญาดี ที่แท้ก็แค่ธุลีบาทา ๒๐ ชิชะจะเอานางไปส่งคืน นึกหรือว่าจะยืนอย่างสง่า
รังแต่จะถูกถากถางนินทา ว่าเจ้ากรุงลงกาหน้าตัวเมีย
19. The Sixth Head laughed scornfully Is this the great Fifth Head
Who ispraised as a great intellect? In fact you are just a dusty brain
20. Ha! Ha! You would return the woman But do you think you can stand on high
You’d rather be reprimanded You, the sissy King of Longka,
.....................................................................................................................
๒๑ สัตมพักตร์ขอว่าอย่ากริ้วโกรธ อย่าโทษคนอื่นให้เสื่อมเสีย
เราก่อไฟไฟก็ไหม้ลามเลีย ต้องเสียอะไรอีกจึงจะพอ๒๒ เราควรพิจารณาค่าของคน ดีชั่วอยู่ที่ตนเป็นผู้ก่อ
ทำกรรมดีส่งผลดีไม่รีรอ ทำกรรมชั่วรอรับแต่อัปรีย์
21. The Seventh Head asked for calm Do not blame anyone else
We created the fire, it burns us What else do we have to lose
22. We should followour values Good or bad come from our deeds
Good deeds will lead to good ends Bad deeds will make things bad
......................................................................................................................
๒๓ อัฐมพักตร์จึ่งว่า จงเผชิญหน้าให้สมศักด์ศรี
อันการสงครามในครั้งนี้ ควรที่จะเกณฑ์ญาติวงศ์๒๔ เข้าจู่โจมโรมรัญให้พร้อมพรัก จักมีชัยชำนะดังประสงค์
โดยเรามิต้องออกรณรงค์ รามลักษมณ์คงม้วยมรณา
23. The Eighth Head wondered Should we face this battle with dignity
The battle is now at this point Should we call all our relatives and allies
24. To join together in an attack So we will win as we want
Without ourself going to the battle And Rama and Lakshman will die
......................................................................................................................
๒๕ นวมพักตร์ฟังว่าน่าอายนัก อัฐมพักตร์ช่างหน้าซื่อถือมุสา
เราใช้อำนาจสั่งญาติไปมรณา จนลงกาแทบสิ้นพงษ์พรหม๒๖ ศึกครั้งนี้มีเราแต่ผู้เดียว แต่ก่อนขับเคี่ยวรามาให้ตักษัย
จำต้องชิงกล่องดวงใจ หาไม่เราไซร้จะวายปราณ
25. The Ninth Head listened, ashamed That the Eighth Head is a white liar
We send our relatives to die Our Brahma line is nearly extinct
26. We are the only ones in this battle But before we fight Rama to his death
We must get the box of our heart back Otherwise we will die
......................................................................................................................
๒๗ ทศมพักตร์ได้สดับ เก้าขุนมารขานขับลำดับสาร
จึ่งสำรวมสมาธิสู่พรหมฌาณ ขุนมารก็เห็นธรรมตามครรลอง๒๘ บัดนี้กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นมารอตอบสนอง
ที่หลงผิดคิดตัดกรรมทำลวงลอง บ่วงกรรมยิ่งคล้องไปชั่วกัลป์
๒๙ สมควรที่เราจะเลิกรา มิจฉาทิฐิที่ฟุ้งฝัน
จำเริญสัมมาทิฐิโดยพลัน สววรค์จะได้เมตตา
๓๐ เราเป็นกษัตราธิราช พรหมชาติทรงธรรมนาถา
จักไม่เลี่ยงลี้หนีกรรมทำมา จักเชิดหน้ารับกรรมโดยดุษณี
27. The Tenth Head listened to The Nine Heads’ speeches
And then meditated to the Brahma soul He realized the Dharma
28. Now the karma of we have done Reveals its results
No one trying to change the results Will ever escape the karma
29. It is appropriate that we stop Our misconduct and desire
We should proceed on the right path Then Heaven will be merciful to us
30. We are the great king Heirs of the virtuous Brahma
We will not avoid our destiny We will fully surrender to our karma
......................................................................................................................
๓๑ ขอกรรมเรานี้โลกจงประจักษ์ อย่าหลงฤทธิ์หลงรักศักดิ์ศรี
อย่าหลงลาภสรรญเสริญราคราคี อย่าสุดที่คือ อย่าหลงตนนั่น๓๒ ว่าพลางทางท้าวเจ้าลงกา สำรวมจิตคิดกล้าแม้อาสัญ
จักรับกรรมทำไว้แต่ปางบรรพ์ โลกสิ้นทุกข์สืบสุขสันติ์ ชั่วกาลเทอญ
31. Let the world know our karma Do not be lured by power and pride
Nor by wealth, fame or lust And never tempted by self-importance
32. Then the King of Longka Kept his heart brave at his death
He accepted his karma With a peaceful heart
The world’s suffering ended And eternal happiness returned.
.....................................................................................................................
จบการแสดง
End of Performance
แสดงโดยเป็นอาจารย์และนักเรียนวิทยาลัยนาฏศิลปอ่างทอง
ในการกำกับของอาจารย์ ดร.สุขสันติ แวงวรรณ
Performed
by the teachers and students of
The
College of Dramatic Arts, Angthong Provinceunder the direction of Dr.Suksanti Waengwan.
*************************************************************************
Professor Emeritus Surapone
Virulrak Ph. D
Dr. Virulrak was interested in both Thai traditional
performance and ancient Thai buildings, so he first earned a bachelor’s in
architecture at Chulalongkorn University, but was drawn to theatre activities
by the architecture students’ annual theatre production for the public. While
teaching in the Department of Speech Communication and Performing Arts, he
developed courses that used theatre as a tool for disseminating knowledge about
nutrition, birth control and AIDS. He went on to earn master’s degrees in
architecture and theatre from the University of Washington before returning to
Bangkok. He then received a grant to study at the University of Hawai'i,
where he studied with James Brandon, who advised him to research local Thai
theatre, leading him to write a dissertation on likay (popular Thai opera), receiving his Ph. D in Drama and
Theatre (Asian Theatre).
After returning to Thailand in 1980, he taught
in the Faculty of Fine and Applied Arts at Chulalongkorn University, as well as
producing and staging many productions on and off campus, and doing much
research in Thailand and internationally. He also started advanced degree
programs in performing arts and cultural management in Thailand and has
documented theatre traditions in seven books and numerous articles. He has
taught hundreds of undergraduate and master’s degree students, and now has many
students with Ph.D. graduate who now teach Thai theatre and dance around the
country.
Before
his official retirement in 2004, he served in the administration of
Chulalongkorn University, including the Vice President of Administration, and
as both the Dean of the Faculty of Fine and Applied Arts and of the Faculty of
Communication Arts at the university. He has kept busy, and currently chairs
the M.A. and Ph.D. programs in Fine and Applied Arts in the Faculty of Fine
Arts and Applied Arts Research at the University of Mahaharakham. He is also
Fellow of Academy of Arts, the Royal Institute of Thailand, a member of the National
Research Council, Chair of the Council of the Kantana Insititute, and Member of
the UNESCO and ASEAN Committee for Culture for Thailand, as well as heading the
Thai chapter of the World Dance Alliance. He recently received the prestigious
Dushdi Mala Medal, Thailand’s Highest Garland for Arts and Sciences, which was
created by King Chulalongkorn, at a ceremony at the Chitralada Palace in
Bangkok and presided over by Crown Princess Maha Chakri Sirindhorn.
Tragedy
of Ravana
The Tragedy of Ravana comes from the last scene in the life of Ravana,
King of Longka, as he is about to face his death by Rama, the incarnation of
Vishnu. At the battle field, Ravana sees Hanuman, Rama's monkey general,
mocking him with a special box that holds his heart, which was removed from his
body to ensure his immortality. Seeing
someone carry the box with his own heart makes Ravana realize that his end is
near. To deal with this difficult
situation, each of his ten heads argues about how to face the end of life. Each head has a unique personality and
argument about how to face death. Their
arguments reveal the evil deeds that doom them, and give a life lesson for all. Ravana has always been known for being
arrogant and villainous, but he is not different from us. In times of life crisis, we may find many
facets of ourselves emerge from their hidden corners to face one another as we
make our own final decisions. The Tragedy of Ravana presents with the full
range of human souls, and they may help us see and know our multifaceted lives
we all have. hen these faces look at
one other, you will see your own true happiness.
Presentation
This presentation is a
dance-dialogue based on the performance elements from classical Thai
theatre. Ten dance students from the
College of Dramatic Arts in Angthong Province will portray the ten heads of
Ravana. Two chanters from the College
will chant the speech of each head, while each dancer will use dance movements
to embody that speech. A melodic drum
called Poeng-Mang-Khok will complement the mode of each character throughout
the play. Costumes, make-up, and
lighting designs are deliberately minimalist in the performance.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น